1 ա Քննեցէք ձեր անձերը եւ քննութիւն արէք, ով անամօթ ազգ։ 2 Դեռ որոշումը չ’ծնած, օրը բ մղեղի պէս է անցնում, դեռ Տիրոջ բորբոքած բարկութիւնը ձեզ վերայ չ’եկած, դեռ գ Տիրոջ բարկութեան օրը ձեզ վերայ չ’եկած։ 3 դ Խնդրեցէք Տիրոջը, ե ով երկրի բոլոր խոնարհներ, որ կատարում էք նորա իրաւունքը, որոնեցէք արդարութիւն, որոնեցէք խոնարհութիւն, զ գուցէ ծածկուած պահուիք Տիրոջ բարկութեան օրը. 4 Որովհետեւ է Գազան թողուած է լինելու, եւ Ասկաղոնը՝ աւերակ, ը Ազովտոսին կէսօրին են աքսորելու, եւ Ակկարոնը պիտի վարուի։ 5 Վա՜յ թ ծովեզերքումը բնակողներին, Քերեթիների ազգին. Տիրոջ խօսքը ձեզ դէմ է, ժ ով Փղշտացիների երկիր՝ Քանան. Որ ես քեզ պիտի փչացնեմ, որ բնակող չ’լինի։ 6 Եւ ծովեզերքը պիտի դառնայ հովիւների գետնափոր արօտներ եւ ի հօտերի մակաղատեղիք։ 7 Եւ ծովեզերքը Յուդայի տան լ մնացորդինը պիտի լինի. Եւ նորանք պիտի արածեցնեն նորանց վերայ, Ասկաղոնի տներումը իրիկունը պիտի մակաղեն, որովհետեւ խ նորանց Տէր Աստուածը պիտի այցելէ նորանց, եւ ծ նորանց գերութիւնը պիտի ետ դարձնէ։
8 Լսեցի կ Մովաբի նախատինքը, եւ հ Ամմոնի որդկանց հայհոյութիւնները, որով նախատեցին իմ ժողովրդին, եւ ձ գոռոզացան նորանց սահմանի դէմ։ 9 Դորա համար, Կենդանի եմ ես, ասում է Զօրաց Տէրը՝ Իսրայէլի Աստուածը, որ ղ Մովաբը Սոդոմի պէս պիտի դառնայ, եւ ճ Ամմոնի որդիքը Գոմորի պէս, մ եղինճների ստացուածք եւ աղի հանք եւ ամայի՝ մինչեւ յաւիտեան. յ իմ ժողովրդի մնացորդը պիտի յափշտակէ նորանց, եւ ազգիս մնացորդը պիտի ժառանգէ նորանց։ 10 ն Սա պիտի լինի նորանց համար իրանց ամբարտաւանութեան տեղ, որովհետեւ նորանք նախատեցին եւ ամբարտաւանացան Զօրաց Տիրոջ ժողովրդի դէմ։ 11 Ահարկու է Տէրը նորանց դէմ, որովհետեւ նա ոչնչացնելու է երկրի բոլոր աստուածները, եւ շ նորան երկրպագութիւն պիտի անեն իւրաքանչիւրն իր տեղից ո ազգերի բոլոր կղզիները։
12 չ Դուք էլ, ով Եթէովպացիք, պ իմ սրովն պիտի սպանուիք։
13 Եւ նա մեկնելու է իր ձեռքը հիւսիսի վերայ, եւ ջ կորցնելու է Ասորեստանցիին, եւ Նինուէն ամայի է անելու, չոր երկիր՝ ինչպէս անապատը։ 14 Եւ ռ նորա մէջ պիտի հօտերով մակաղեն ս ազգերի բոլոր գազանները, վ հաւալուսն էլ, ոզնին էլ պիտի օթեւանեն նորա խոյակներումը. Նորանց ձայնը պիտի հնչէ պատուհաններումը, աւերմունքը շէմքումը պիտի լինի. Որովհետեւ տ նորա եղեւնազարդը նա մերկացրեց։ 15 Սա է ցնծացող քաղաքը, ր որ ապահով բնակուել էր, ց որ իր սրտումն ասում էր. Ես եմ, եւ ինձանից ջոկ էլ չ’կայ. Ի՜նչպէս աւերակ եւ գազանների մակաղատեղի եղաւ. Ամեն նորա մօտով անցնողը ւ պիտի սուլէ ու փ ձեռքը շարժէ։
Սոփոնիա 2